Terra Incognita-Groene Wig / 2005-2007
In Terra Incognita stond niet het eindbeeld, maar de uitnodiging centraal. De randen stonden vast, en binnen deze begrenzing kon het onbekende groeien in dialoog met de begrenzing. Het verlangen naar wat komen ging werd gevoed door het afscheid. Afscheid van een boerenlandschap, afscheid van de Tannhauser flats, afscheid van diersoorten als de patrijs, uilen, hazen, voor wie de ruimte te klein werd, maar ook de uitnodiging aan de vleermuissoorten knaagdieren, amfibieën, steeds vormgegeven door het water de ruimte de geven.
De reiziger steekt het gebied dwars door, een tocht door het onbekende. De reiziger neemt zichzelf mee, is aan thuis gebonden door herinneringen en gewoontes, maar heeft een open oog voor nieuwe beelden, geluiden, geuren. Ik wilde de zintuiglijke beleving aanspreken, ben op zoek gegaan naar het scheppen van de condities waarin vragen konden groeien, en reizigers goede verstaanders werden. De grens tussen zintuiglijke en intellectuele beleving mag wegvallen in het landschap dat een portret is van onze cultuur.
Het concept van de Groene wig in de nieuwe wijk Zuidbroek (Apeldoorn) is een opeenvolging van drie zones van west naar oost: aansluitend op de 70er jaren wijk Zevenhuizen Tabula Rasa, overgaand in het Palimpsest dat wordt gedefinieerd door de landerijen van het buurtschap Dommeweg, en dan grenzend aan het autonome landschap van de snelweg de zone Terra Incognita waar water DE vormende kracht van het landschap is.
Het ontwerpprincipe was de drie hoofdzones steeds iets in elkaar over te laten lopen, een principe dat binnen ieder deelgebied opnieuw toegepast kon worden. Tegenstellingen werden niet benadrukt, maar op elkaar betrokken. Het ging niet om zichtlijnen die punten met elkaar verbonden, maar om verhaallijnen die zich nog verder konden ontwikkelen.
iov gemeente Apeldoorn: Schetsontwerp – > Voorlopig ontwerp -> Crisis (van uitstel komt afstel). ism gemeente, bewoners, en 2012 architecten
Essay door Julian Scaff waarin o.a. het project Terra Incognita en met name daarin de Lemniscaat besproken wordt: de voorgestelde opening in de geluidswal. (Bijlage bij de publicatie OPEN Nr 9 in 2005, uitgegeven door de Skor, Amsterdam.)